Габриэ́ль Хосе́ де ла Конко́рдиа Гарси́а Ма́ркес
– колумбияның проза – жазушысы, журналисті, баспагер және саяси қайраткері, Нейштад әдеби жүлдесінің және әдебиет жағынан Нобель сыйлығының лауреаты.
Бала кезінде оны Габо деп атаған, колумбияның Аракатака қаласында 1927 жылдың, 6 наурызында дүниеге келді және ол Элихио Гарсия мен Луиза Сантьяго Маркес �?гуаран қарапайым фармацевтің он алты баласының ішінде үлкені болды.
Ол 1960 жылдары латын американың «әдеби феномені» басты тұлғаларының бірі болып саналды. Колумбия жазушысының «Жүз жылдық жалғыздық» атты романы жұмыстарының ішіндегі атақтысы болып келеді.
Лимфа бездерінің ісігіне шалдығып, ауыр халде жатқан ұлы жазушы оқырмандарына арналған соңғы хатында былай деп айтқан:
[i]Егер Құдай қас қағым сәтке менің жігерсіз адам екендігімді ұмытып, маған кішкене болса да өмір сыйласа, мүмкін мен айтар сөзімнің барлығын айтпаушы едім: оның орнына айтқан сөзім туралы көп ойланушы едім.[/i]
[i]Затты құндылығына қарай емес, керектіге қарай бағалаушы едім.[/i]
[i]Аз ұйықтап, көбірек армандағанда, жабық көзбен өткізген бір минут өмір – бұл өткізіп алған алпыс секунд жарық екендігін түсінуші едім.[/i]
[i]Қалғаны отырғанда мен жүруші едім, ұйықтап жатпай мен оянушы едім, сөйлеудің орына мен тыңдаушы едім. [/i]
[i]Шоколад балмұздағымен қандай ляззат алушы едім.[/i]
[i]Егер құдай маған аз да болсада өмір сыйлағанда, мен жай киініп, күннің шығысымен тек қана денемді ғана емес оған қоса ішкі дүниемді жалаңаштап тұрушы едім. [/i]
[i]Құдайым-ау кішкене ғана уақытым болғандағой, өшпенділігімді мұзға қадап күннің шығысын күтуші едім. Мен жұлдыздардың астында Ван Гог сияқты сурет салып, Бенедет-тидің өлеңдерін оқып армандап және Серраның өлеңдері менің айлы серенадам болушы еді. Раушан гүлдерінің тікенектерінің өткірлігін және олардың алқызыл жапырақтарының нәзіктігін сезіну үшін оларды көз жасымен шаюшы едім. [/i]
[i]Құдайым-ау кішкене ғана уақытым болғандағой... сүйікті жақындарыма оларды қаншалықты жақсы көретіндігімді айту үшін бір күн өткізіп алмаушы едім. ә[/i]рбір әйел мен ер кісіге оларды жақсы көретімдігімді сездіруші едім, махабатқа бөлене махабатпен өмір сүруші едім.
Қартайғанда махабат сезімі басылмай: керісінше махабат сезімі болмағандықтан қартайатынына көздерін жеткізіп, олардың қаншалықты қателескендерін дәлелдеуші едім!
Балаға қанат беріп, оны ұшуға үйретуші едім.
Қарт адамдарға өлімнің кәріліктен емес, ұмытшылдықтан келетінін үйретуші едім.
Халайық, мен де көп нәсені сіздерден үйрендім.
Нағыз қуаныш оны төменде күтіп отқанын түсінбей, әр кімнің таудың шыңында тұрғызы келетінін білдім.
Жаңа туған сәби әкісінің саусағын кішкентай ғана жұдырығымен ұстағанда, мәңгілікке ұстайтынын түсіндім.
Адам деген басқаға үстінен тек қана оны тұрғызу үшін қарауға құқысы бар екенін түсіндім.
Сіздерден сондай көп нәрсені үйрендім, бірақ шыныда одан пайдасы көп емес дейді, өйткені сандығымды толтырып кетіп барамын.[/i]