Результаты Десятого поэтического конкурса

Подведены итоги юбилейного X поэтического конкурса на государственном языке​, организованного Благотворительным Фондом «Саби».

Свою оценку произведениям, поступившим в адрес Фонда из всех уголков Казахстана, дал наш постоянный эксперт в области литературы, поэт, писатель, переводчик, журналист и Член Союза Писателей Казахстана​ Байбота КОШЫМ-НОГАЙ.

По результатам творческого соревнования определился единственный победитель, им стал 14- летний АКРАМ Абай из города Алматы, ученик Республиканской средней школы-интернат для одаренных детей им. Абая.

По словам нашего эксперта, в год 175-летия великого Абая и 10- летнего юбилея поэтического конкурса от Фонда «Саби» очень символично, что именно Абай из одноименной школы стал лучшим из лучших, и у него есть все шансы достичь высокой планки на литературном поприще. Юноша получает главный приз конкурса – ноутбук, а также по окончании школы право претендовать на образовательный грант от нашего Фонда.

 

Представляем вашему вниманию стихотворения Абая:

 

                ҚАСИЕТ

Шаңырағымды Керей-Жәнібек көтерген,

Арпалыстым, жеңілмедім бөтеннен.

Азаттықтың арайланған ақ таңы

Бабалардың қаны емес пе өтелген.

 

Абылай боп көштің жолын ашқанмын,

Анталаған жаудың мысын басқанмын.

Елін сатқан, жерін сатқан озбырдан

Құдай берген намысыммен асқанмын.

 

Қасым ханның қасқа жолын қуғанмын,

Қанға сіңген ар, мінезбен туғанмын.

Қазақпын деп мөрін қойып мәңгіге,

Белімді де бекем қатты буғанмын.

 

Тәуке еді заң қып «Жеті жарғысын»,

Жолатпаған өзгелердің қарғысын.

Найза менен тең ұстаған білімді,

Қасиетті өр қазағым, арлысың.

 

Қас дұшпандар жеңеміз деп сенбеген,

Қан жарасын өзі жалап емдеген.

Қайратымен атырапқа танылған

Қазағымның ұланымын мен деген!

*****************************************          

                                                             

            ОЯНБАППЫН

Оянбаппын, ұйқым әлі қанбапты,

Көремін тек дауыл қуған қаңбақты.

Міржақыптың сөзін ешбір елемей,

Жаным менің тәтті ұйқыны таңдапты.

 

Неге ұйқыда жатырмыз біз әлі де,

Озып кетті, дара  шығып бәрі де.

Шынымен де нағыз маубас болдық ғой,

Ояналық кешке емес, таң сәріде.

 

Ұйқы дейтін адамзаттың қас жауы,

Міне, осы күнә істің бастауы –

Көз үйренген қазақ үшін қазірде,

Өрт келсе де, асықпауы, саспауы.

 

Ақ жүрегім – әсем, сәнді бауымдай,

Тағылымым – жиналған дос, қауымдай.

Ақыл, қайрат – екі  алып тауымдай,

Ұйқы деген болды бірақ жауымдай.